Powiat kluczborski, gmina Byczyna
(nazwa niemiecka: Omechau, Kreis Kreuzburg)
Rys historyczny i stan obecny:
W pierwszej połowie XVI w. Miechowa znalazła się w rękach Joachima Kazimierza von Frankenberg-Proschlitz, który dał początek nowej linii rodu znanej jako Dom Miechowa. Potomkowie Joachima Kazimierza posiadali wioskę do końca XVIII w. Następnie majątek był własnością rodziny von Prittwitz und Gaffron. W 1818 r. Doroteusz Fryderyk von Prittwitz u. Gaffron ufundował istniejący do dziś dwór. Długi związek z Miechową jednej z linii Frankenbergów sugeruje wcześniejsze istnienie w tej miejscowości budynku o charakterze rezydencji, jednak nie mamy na jego temat żadnych informacji. Dwór Gaffronów w 1945 r. został znacjonalizowany i przekazany Kombinatowi Państwowych Gospodarstw Rolnych w Byczynie. Przed 1960 r. zabytek był w bardzo dobrym stanie. We wnętrzach znajdowały się sufity z fasetami, klasycystyczny kominek, fragmenty dawnej stolarki, elewacje zaś zdobiło boniowanie i architektoniczne detale: pilastry jońskie i doryckie, rozety, fryz kostkowy, półkolista archiwolta, fryz z rogami obfitości i meandrem roślinnym. W 1960 r. budynek został opuszczony i rozpoczął się pierwszy etap dewastacji. Po trzydziestu latach dwór nabył Mieczysław Zygmunt. Nowy właściciel do dziś nie rozpoczął żadnych prac budowlanych w niszczejącym obiekcie. Dwór nie jest zabezpieczony przed wejściem, teren wokół niego nie jest ogrodzony, brak jakichkolwiek informacji o prywatnym właścicielu. Nie polecam zwiedzania wnętrz zabytku, gdyż grozi to wypadkiem.
Stan dworu w lipcu 2009 roku
Doprowadzony do ruiny dwór w Miechowej został wybudowany w 1818 r. w stylu klasycystycznym. Budynek murowany z cegły, potynkowany. Wzniesiony na sklepionych piwnicach na planie wydłużonego prostokąta, z nowszymi przybudówkami, parterowy, nakryty wysokim dachem mansardowym z powiekami. Fasada (elewacja wschodnia) dziewięcioosiowa z centralnym trzyosiowym ryzalitem pozornym zwieńczonym spłaszczonym trójkątnym naczółkiem, mieszczącym zamknięte półkoliście wejście. Elewacje zachowały tylko ślady podziałów ramowych i przedstawionych powyżej detali. Wnętrza w układzie dwutraktowym, z sienią na osi i korytarzem pomiędzy traktami. W większości pomieszczeń sufity, jedynie w dwóch salach w południowej części dworu sklepienia kolebkowe.
Na zachód od dworu niewielki zaniedbany park z alejami lipowymi. Wokół dawnej rezydencji liczne budynki gospodarcze oraz mieszkalne. Wśród nich między innymi dawna kuźnia z pierwszej połowy XIX w.
W Miechowej warto również zobaczyć drewniany kościół filialny p.w. św. Jacka, wzniesiony w 1628 r. (według tradycji w 1529 r.), wielokrotnie przebudowywany. Świątynia posiada dekorację malarską stropów, manierystyczne wyposażenie i kartusze herbowe Frankenbergów z XVII w.
Aktualizacje: W sierpniu 2014 roku stan techniczny dworu był znacznie gorszy niż pięć lat wcześniej. Część dachu uległa zawaleniu. Teren wokół zabytku nie był ogrodzony. Budynek przed wejściem osób niepowołanych zabezpieczały właściwie tylko gęsto rosnące samosiejki krzewów i drzew. W styczniu 2017 roku porzucony zabytek zniszczył pożar. Zapaleniu uległy śmieci, którymi od lat zapełniano wnętrza dworu.
Zdjęcia z sierpnia 2014 roku
Informacje praktyczne i dojazd:
Dojazd komunikacją publiczną do Miechowej jest praktycznie niemożliwy. W ciągu dnia z Kluczborka do Miechowej jedzie tylko kilka autobusów. Do Kluczborka można dotrzeć pociągiem z Katowic lub Tarnowskich Gór, niestety na miejscu bardzo trudno zgrać przesiadkę na autobus do Miechowej. Ewentualnie można podjechać do Kluczborka pociągiem z rowerem i ostatni odcinek pokonać o własnych siłach, jest to jednak około 30 km. Bliżej od Miechowej położona jest stacja w Kostowie, ale pociągi zatrzymują się na niej rzadziej. Podróżującym samochodem proponuję jechać z Gliwic DK 78 do Tarnowskich Gór, a dalej DK 11 w stronę Poznania. W Kostowie należy zjechać z tej trasy w lewo, w lokalną drogę do Miechowej. Adres dworu: Miechowa 25/D. Odległość: w jedną stronę około 130 km. Na miejscu można zostawić samochód na dawnym dziedzińcu gospodarczym.
Damian Dąbrowski,
Luty 2010 r., aktualizacja zdjęć sierpień 2014r., aktualizacja styczeń 2017r.