Moravskoslezský kraj, Kraj morawsko-śląski (województwo)
(nazwa polska Lenarcice, nazwa niemiecka Geppersdorf)
Rys historyczny i stan obecny:
Pod 1377 rokiem jest wspomniana wodna twierdza w Linhartovach. Twierdza stała nad brzegiem rzeki Opawicy i strzegła traktu pomiędzy Karniowem a Złotymi Górami. O wyglądzie pierwotnego zamku niewiele wiemy, zapewne jak większość założeń obronnych składał się z budynku mieszkalnego oraz wieży otoczonych murami obwodowymi i fosą z mostem zwodzonym. Zamek należał do rodziny rycerzy z Vladěnína, bocznej linii rodu panów z Fulštejna. W czasie wojny króla czeskiego Jerzego z Podiebradu z królem węgierskim Maciejem Korwinem, stanęli oni po stronie czeskiego władcy. W rezultacie w 1470 r. zamek w Linhartovach został oblężony i zdobyty przez Węgrów. W roku 1504 zamek otrzymał Ojíř z Fulštejna, syn Václava na Vladěníně. Prawdopodobnie to on w latach 30-tych szesnastego stulecia przebudował twierdzę w stylu renesansowym. W roku 1578 zamek stał się własnością Wacława Haugvica z Biskupic. Jego syn Karol po 1580 r. dokonał kolejne przebudowy twierdzy, m.in. dobudował stojącą do dziś cylindryczną wieżę w narożniku płn.-zach. Zamek wraz z okolicą został spustoszony w czasie wojny trzydziestoletniej. Zadłużony Władysław Alois Haugvic był zmuszony w 1658 r. sprzedać majątek Karolowi Maksymilianowi Sedlnickému. Po 1695 r. hrabia Karol Sedlnický z Choltic przebudował zamek w stylu wczesnobarokowym. Do rodziny Sedlnických posiadłość należała do połowy XIX wieku, kiedy to Karolina, córka ostatniego właściciela wniosła go w posagu rodzinie Oppersdorfów. Oppersdorffowie w 1892 r. sprzedali rezydencję Edwardowi Wenzelides, kupcowi z Karniowa. Pod koniec drugiej wojny światowej zamek spłonął i przez długi czas pozostawał w ruinie. Prowizoryczne zabezpieczenie zabytku zakończono dopiero w 1979 r., a ostateczna odbudowa miała miejsce na początku XXI wieku. Obecnie zamek należy do władz samorządowych Města Albrechtice, a w jego wnętrza znajduje się m.in. niewielki muzeum. Granica polsko-czeska na rzece Opawicy przedzieliła otaczający rezydencję park. W zaniedbanej polskiej, północnej części parku stoi zrujnowany budynek dawnej oranżerii. Południowa czeska część parku jest dobrze utrzymana rośnie w niej wiele ciekawych okazów starodrzewia, w tym około 850-letni dąb.
Wczesnobarokowy czteroskrzydłowy zamek, zbudowany wokół wewnętrznego dziedzińca. Murowany z kamienia i cegły, potynkowany, podpiwniczony, trzykondygnacjowy, nakryty dwuspadowymi, niskimi dachami. Wokół wewnętrznego dziedzińca są rozpięte zamurowane krużganki. Przyziemie boniowane, elewacje zachowały podziały ramowe, ozdobione gzymsami, lizenami, obramieniami okien, oraz portalami.
Informacje praktyczne i dojazd:
Dojazd komunikacją publiczną do zamku w Linhartovach jest możliwy jednak bardzo skomplikowany. Można wybrać dłuższą i wymagającą wielu przesiadek drogę do Linhartov przez Czechy, ja proponuję jednak dojazd do polskich Lenarcic. Najpierw należy dotrzeć do Raciborza (pociąg z Katowic, lub PKS z Gliwic), następnie z Raciborza trzeba jechać PKS-em do Głubczyc, skąd odjeżdżają autobusy do Lenarcic. Samochodem proponuję jechać z Gliwic autostradą A4 do Pławniowic, następnie DK 40 do Kędzierzyna-Koźla, skąd DK 38 w kierunku granicy polskiej. W przygranicznej miejscowości Pietrowice należy skręcić w prawo w lokalną drogę do Opawicy, prowadzącą przez Lenarcice. W jedną stronę około 100 km. Na miejscu najlepiej zostawić samochód przy parku w Lenarcicach. Z Lenarcic do Linhartov można przejść po kładce dla pieszych przerzuconej nad graniczna rzeką Opawicą.
Damian Dąbrowski
Wrzesień 2009 r.
