Powiat kłodzki, gmina Kłodzko
(nazwa niemiecka: Kamnitz, Kreis Glatz)
Pierwsza wzmianka o miejscowości: 1351r.
Informacje na temat najstarszych dziejów Kamieńca nie są pewne, bowiem autorzy często mylą tą miejscowość z Kamienicą w gminie Stronie Śląskie. Zresztą nie tylko polskie, ale i niemieckie nazwy tych miejscowości brzmią podobnie: Kamieniec to dawne Kamnitz, Kamienica zaś do 1945 roku nazywała się Camnitz. Prawdopodobnie pierwszym znanym właścicielem Kamieńca koło Kłodzka był około połowy XIV w. Konrad von Reichenau. Od 1361r. wioska należała do Matthiasa von Pannwitz. Rok później część miejscowości była własnością rodziny von Czedelicz. W piętnastym stuleciu majątek w Kamieńcu posiadał ród von Haugwitz z pobliskich Piszkowic. W XVI w. właścicielami wioski była rodzina von Tschischwitz. Następnie losy Kamieńca związane były z Korytowem. Trudno określić dokładnie odkąd wioska wchodziła w skład państwa stanowego Korytów (Herrschaft Koritau). Z pewnością w pierwszej połowie osiemnastego stulecia właścicielem Kamieńca i Korytowa był Anton Esaias baron von Hartig, tajny radca dworu, od 1735 roku hrabia Rzeszy. W 1787r. hrabia Antoni von Haugwitz z Piszkowic kupił państwo stanowe Korytów. Według źródła z 1789 roku w tym czasie Kamieniec liczący 207 mieszkańców, w tym 10 zagrodników i 31 ogrodników oraz chałupników w dalszym ciągu wchodził w skład państwa Korytów. W miejscowości znajdował się folwark, nie wzmiankowano jednak rezydencji. Antoni von Haugwitz miał tylko jedną córkę, która wyszła za mąż za N. hrabiego von Hoverden-Plenken. Po śmierci ojca w 1819 roku córka wyprzedała rodzinne dobra. Piszkowice zakupił pułkownik von Falkenhausen. W źródłach brak informacji kto nabył majątek w Kamieńcu. Kupcem mógł być Karl Eduard Grandke, wzmiankowany jako właściciel posiadłości w 1830 roku. Według opisu miejscowości z tego roku znajdowało się w niej 45 domów, jeden folwark i jedno wolne sołectwo. Wioskę zamieszkiwało 296 osób, w tym tylko czterech ewangelików. W 1845r. właścicielką posiadłości była wdowa po Karlu Eduardzie Grandke, pastorowa Konstancja Luiza Möbius. W jej rękach majątek w Kamieńcu pozostał przynajmniej do 1861 roku. Pomiędzy 1861 a 1866 rokiem dobra nabyła baronowa Antonia Józefina von Ohle und Adlerskron (ur.1836r.), córka barona Jana Alberta Maksymiliana Fryderyka (ur.1786r., zm.1860r.), właściciela Godziszowej, Lutyni, Zalesia i Marcinkowic. Od 15.10.1863 roku baronowa Antonia Józefina była małżonką Fedora von Ohl und Adlerskron. W 1881r. rodzina von Ohle und Adlerskron sprzedała majątek w Kamieńcu baronowi Arthurowi von Seherr-Thoss W 1883r. nowy właściciel rozbudował rezydencję. W 1886r. baron Arthur był właścicielem majątków Kamieniec (Kamnitz, 142ha) i Szalejów Górny (Ober Schwedeldorf Engelhof, 85ha). Przed 1905r. powiększył on swoje włości o niewielki majątek w sąsiedniej Niwie (Reichenau). Baron Arthur von Seherr-Thoss nie posiadał dzieci i po jego śmierci w 1924 roku dobra zostały podzielone pomiędzy spadkobierców. Majątek Kamieniec (183ha) otrzymał bratanek baron Joachim von Seherr-Thoss, Szalejów Górny (82ha) – baron Erwin von Seherr-Thoss, starszy syn Joachima, Niwę (31ha) – baron Friedrich Arthur von Seherr-Thoss (ur.1910r., zm.1975r.), drugi syn Joachima. Joachim von Seherr-Thoss pozostał właścicielem posiadłości do końca drugiej wojny światowej. W 1937 roku powierzchnia całkowita majątków Kamieniec, Szalejów Górny (Restgut) i Niwa (Restgut) wynosiła 247,5ha, w tym 125ha pól uprawnych, 12ha łąk, 38ha pastwisk, 50ha lasów, 2ha parku i ogrodu, 1ha stawów, 5ha dróg i podwórzy gospodarczych. Gospodarstwo prowadził inspektor Alfred Kühn. Po 1945r. dobra rodziny von Seherr-Thoss zostały znacjonalizowane. Pałac i folwark w Kamieńcu użytkowany był przez Państwowe Gospodarstwo Rolne. Dawna rezydencja do 2005r. pełniła funkcję budynku mieszkalnego. W 2009r. zdewastowany zabytek przeszedł w ręce prywatne, w maju 2011r. rozpoczął się jego generalny remont. W przyszłości obiekt będzie pełnił funkcje hotelowe i mieszkalne. Pałac wraz z otaczającym go parkiem są ogrodzone, wejście na teren możliwe za zgodą właścicieli. Postęp prac można śledzić na bieżąco na profilu obiektu na Facebooku
Stan pałacu w sierpniu 2011 roku
{gallery}710{/gallery}
Aktualizacja lipiec 2015r.:
Najważniejsze prace remontowe w pałacu zakończyły się w 2014 roku. W czerwcu 2015 roku nastąpiło otwarcie hotelu.
Oficjalna strona obiektu:
Stan pałacu i jego otoczenie w listopadzie 2014r.
Pałac
W trakcie prac budowlanych przy pałacu w Kamieńcu znaleziono kamień węgielny z datą 1780 roku. Oznacza to, że budynek został wzniesiony jako siedziba zarządcy folwarku, należącego do właściciela państwa Korytów (Herrschaft Koritau). Pierwotny, zapewne barokowy budynek, prawdopodobnie w latach trzydziestych przebudował Karl Eduard Grandke. Po przeprowadzonej rozbudowie źródło z 1845 roku po raz pierwszy wymienia rezydencję w Kamieńcu. W 1883 roku rodzina von Seherr-Thoss przeprowadziła kolejną przebudowę. Dwór został przekształcony i powiększony o dodatkowe skrzydło. Budynek murowany z kamienia i cegły, potynkowany, w wyniku przebudowy uzyskał nieregularną bryłę, urozmaiconą przez ryzalit, przybudówki i wydatny wykusz. Pałac dwuskrzydłowy, założony na planie zbliżonym do litery „L”, podpiwniczony, częściowo dwu- częściowo trzykondygnacyjny, z mieszkalnym poddaszem, nakryty dachem trzyspadowym oraz mansardowym z lukarnami. Elewacje o podziałach ramowych, okna w prostokątnych opaskach, nad niektórymi trójkątne nadokienniki. Pierwotnie fasadą obiektu była elewacja południowa korpusu. Siedmioosiowa, z centralnym piętrowym trzyosiowym ryzalitem, mieszczącym główne wejście do budynku. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z okulusem. Po przebudowie w 1883r. główne wejście do pałacu umieszczono w elewacji wschodniej. Ozdobiono je portalem ujętym pilastrami i zwieńczonym przerywanym przyczółkiem oraz kartuszem herbowym rodziny von Seherr-Thoss. Układ wnętrz dwutraktowy, z klatką schodową mieszczącą się w dobudówce pomiędzy dwoma skrzydłami.
Do pałacu przylega niewielki park krajobrazowy. W nim pozostałości ruin dawnej herbaciarni. W pobliżu zrujnowane budynki gospodarcze folwarku i pełniąca funkcje mieszkalne dawna oficyna.
Zabytki w Kamieniec
Do rejestru zabytków w Kamieńcu wpisano pałac – nr 47 (30.11.1994r., nr rej.: 1417/WŁ).
Informacje praktyczne i dojazd
Dojazd komunikacją publiczną do Kamieńca jest praktycznie nierealny, w miejscowości zatrzymują się tylko pojedyncze autobusy PKS z Kłodzka i Piszkowic. Do samego Kłodzka można bez problemu dotrzeć pociągiem, np. z Górnego Śląska z przesiadką we Wrocławiu. Podróżującym samochodem proponuję jechać z Gliwic autostradą A4 w kierunku Wrocławia do węzła Prądy, następnie DK46 do Kłodzka. Z miasta najlepiej wyjechać ul. Noworudzką - DK 381 w stronę Nowej Rudy. W miejscowości Bierkowice trzeba z tej trasy skręcić w lewo w lokalną drogę prowadzącą do Kamieńca przez Piszkowice i Ruszowice. Pałac – budynek nr 47, znajduje się w przysiółku na końcu miejscowości. Odległość: z Gliwic w jedną stronę około 195 km. Samochód można zostawić na poboczu drogi.
Damian Dąbrowski,
Październik 2011 r.,
Aktualizacje: lipiec 2013r., lipiec 2015r.